یکی از عقائد مسلّم عامّه یا مخالفین شیعه، اینست که آنان تمامی صحابه و ازواج رسول الله(ص) را به علت حضور با ایشان یا اتصال سببی و نسبی با آن حضرت، عادل دانسته و اهل بهشت می‌دانند. چنین اعتقادی در بین شیعه هرگز جایگاهی نداشته و کاملا مردود است. چرا که انتساب و اتصال به یک شخص و لو این که از انبیاء(ع) باشد؛ عقلاً اختیار و تکلیفی که حق تعالی برای رسیدن به هدف غایی خلقت یعنی عبادت و معرفت، قرار داده است را نفی نمی کند. چون در غیر این صورت، پاداش و عقاب معنایی نخواهد داشت.
علمای عامّه در اثبات عدالت و حسن حال همه صحابه – که از جمله آنان زنان رسول الله(ص) هستند – به آیاتی از قرآن استناد جسته و قصد دارند سیرت همه آنان را نیک جلوه دهند؛ تا جایی که بسیاری از اقوال و افعال آنان را توجیه می‌کنند.
از جمله آیاتی که جهت اثبات این عدالت به آن استناد می کنند؛ آیه 6 سوره مبارکه احزاب است. که قصد دارند با عباراتی از آن، “أمّ المؤمنین” بودنِ تمام زنان پیامبر(ص) را به عنوان یک فضیلت اثبات نمایند. و متأسفانه بسیاری از علمای شیعه نیز به دلیل عدم توجه و بررسی دقیق در مفهوم آیه شریفه و یا عدم مراجعه به احادیث اهل بیت(ع)، چنین وصفی را اما نه به عنوان فضیلت، بلکه با توجیهی دیگر، برای تمام زنان پیامبر(ص) جایز می‌دانند.
هدف اصلی ما در این کتاب، این است که بدانیم با توجه به این آیه، آیا صفت “أمّ المؤمنین” حقیقتا برای تمام زنان پیامبر(ص) به کار می رود یا خیر؟. پس اگر چنین صفتی تنها برای برخی از آنان اثبات شود؛ به کاربردن آن برای همه زنان پیامبر(ص) صحیح نخواهد بود.
لذا در محضر عقل و نقل و با استمداد از حضرت أمّ المؤمنین فاطمه زهرا(س) این مطلب را بررسی کرده و در نهایت این اثر را به محضر ایشان و مادرشان خدیجه کبری(س) تقدیم می نماییم.
محمّد رضا کشمیری زاده
نقد و بررسی‌ها0
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.